Quarantaine week

Maandag was het zover: ik vertrok naar Lesbos! Samen met reisgenoot Mirjam vloog ik vanaf Schiphol naar Athene om vervolgens over te stappen naar Lesbos. Daar werden we opgehaald en naar ons appartement gebracht. Onderweg in de auto kon ik de mediterrane sfeer al bijna proeven. Overal prachtige Griekse huisjes, citroenboompjes en leuke scheepjes in het water.
Eenmaal aangekomen in ons appartementje hebben we onze koffers uitgepakt en zijn we gaan slapen om zo aan onze week quarantaine te beginnen.

‘Maar wat doet ze daar eigenlijk?’, zul je misschien denken. De reden dat ik hier in Lesbos ben, is tweeledig. Een tijd terug had ik gesolliciteerd op een functie in Lesbos als vrijwilligerscoördinator waar ik helaas niet voor uitgekozen werd. Ik bedacht me toen pas dat ik eigenlijk maar heel weinig weet van de situatie rondom vluchtelingen en de kampen waarin ze verblijven. Om met eigen ogen te kunnen zien hoe het hier is en om beter te begrijpen wat er gaande is rondom vluchtelingen, besloot ik om voor een aantal weken hier te komen werken. Daarnaast leek het me ook mooi om mijn tijd nuttig te besteden, nu ik ‘in between jobs’ ben.
Via een kennis kwam ik in aanraking met stichting Christian Refugee Relief (CRR) (https://www.christianrefugeerelief.com/ ) en zag ik dat ze daar elke twee weken een groep vrijwilligers uitzenden naar Lesbos om te werken in kamp Mavrovouni. Ik besloot om mee te gaan. Ik zal hier ongeveer 3 weken zijn, waarvan 1 in quarantaine.

Dus so far heb ik nog niet zoveel te vertellen, aangezien ik nog niet in het kamp ben geweest en we onze tijdelijke woning niet mogen verlaten. Gelukkig heeft ons appartementencomplex een ruime voortuin waar we volop kunnen genieten van de zon én van de buurtkinderen die hier komen voetballen en spelen. Ik speel elke dag met hen, en daarnaast lees ik m’n boek, speel ik spelletjes met m’n reisgenoot en heb ik zelfs ook wat nuttige dingen te doen, zoals het voeren van een online sollicitatiegesprek met een potentiële werkgever.

In ons appartementencomplex slapen ook andere  vrijwilligers van CRR. Zij zijn overdag aan het werk in het kamp en komen aan het eind van de middag steeds terug. Op dat moment is er dus ook ruimte om met hen te socializen, zolang dat buiten in de tuin gebeurd. Dat is voor mij het leukste moment van de dag. Ik kan ze vragen naar hun dag en het werk in het kamp en zo kom ik alvast wat te weten over de gang van zaken. Het avondeten doen zij binnen in de gemeenschappelijke ruimte, dus daar kunnen wij helaas niet bij zijn. Wij krijgen dan een bordje eten naar ons appartementje gebracht. Ik zie dan ook erg uit naar het moment dat we uit quarantaine mogen, zodat we ‘normaal’ contact kunnen hebben met de andere vrijwilligers.  

Aankomende maandag mag ik uit quarantaine en krijgen ik en Mirjam onze training. We krijgen dan uitgelegd wat er van ons wordt verwacht en een rondleiding door het kamp. Ik weet al wel dat we sowieso doordeweeks 5 dagen in het kamp aan het werk zullen zijn vanaf 08:00 uur. Elke ochtend worden de taken verdeeld. Het kan zijn dat ik bijvoorbeeld mensen moet helpen ‘verhuizen’. Nadat kamp Moira was afgebrand, werd kamp Mavrovouni in 6 dagen opgezet om de vluchtelingen zo snel mogelijk een plek te kunnen geven. In de tussentijd hebben die mensen op straat geleefd. Omdat het kamp zo snel werd opgebouwd, is het niet op de meest ideale wijze neergezet. Op dit moment zijn ze daarom verbeteringen aan het aanbrengen in het kamp. Zo wordt er af en toe een stuk grond leeggeruimd, zodat de elektriciteit beter kan worden aangelegd en de grond gelijkmatig kan worden gemaakt. Daarom moeten er af en toe mensen verhuisd worden naar een andere tent in het kamp. De vrijwilligers helpen hen de spullen te verhuizen. Andere taken zijn bijvoorbeeld voedsel/materialen uitdelen, ‘sensing’ (controleren of alle vluchtelingen zich nog in het kamp begeven) en spullen sorteren in het warenhuis.

Volgende week geef ik een nieuwe update en zal wat delen van mijn eerste indrukken in het kamp.